Dit Moment

Het is donderdag avond 23:03 terwijl ik op mijn veelkleurige bank jazzy muziek tot mij neem. De knusse sfeer draagt bij aan een heerlijke dag die leerzaam en vruchtbaar is geweest. De kou van buiten maakt de warme binnenkant van mijn appartement zeer aangenaam. Ik open dan ook mijn laptop en begin optimistisch te tikken.

Zo zou ik dit moment omschrijven. 

Deze week heb ik, voor de cursus die ik volg, het volgende geschreven:

Klein Advies

De kamer vol hoofden, die veroordelend naar mij kijken, doen mij wensen dat ik hier nooit was gekomen. Ondanks dat ik wist dat ik mijn familie een keer onder ogen moest komen, voelt het eigenlijk nog erger dan ik me had voorgesteld. Mijn moeder knijpt in mijn hand en begeleid me tussen de familieleden door totdat ik bij mijn zus aankom. We hebben elkaar al heel lang niet gezien en dat komt omdat ze mij niet is komen opzoeken in de gevangenis. Haar handen over elkaar, ze verroert zich niet. ‘Geef je broer eens een knuffel!’ zegt mijn moeder tegen Anna, die nog altijd die afkeurende blik heeft. ‘Nee, sorry,’ zegt ze en daarmee draait ze zich om, haar lang blonde haar beweegt sierlijk mee, maar er is niks sierlijks in deze situatie. Wellicht heeft daarom iedereen gekozen om donkere en grauwe kleuren te dragen vandaag, omdat deze situatie zich niet verleent voor veel kleur. 

Dan prikt iemand in mijn zij en door die aanraking verlicht mijn spanning. Ik weet precies wie het is en ik draai me naar mijn lieve tante. Haar kleine lichaam staat met open armen vol liefde naast me. Ik omhels haar en ze fluistert: ‘Kom mee, lieverd.’ Ze begeleidt mij naar keuken, die gelukkig leeg is. In deze ruimte ben ik opgegroeid. De talloze keren dat we hebben gelachen, spelletjes hebben gespeeld of hebben gegeten voelen heel ver weg. Zodra we zitten begin ik te huilen. ‘Het is goed,’ zegt Millie met haar zachte stem. ‘Iedereen haat me, en terecht!’ zeg ik door de tranen heen. ‘Ik heb iemand aangereden!’ Mijn handen voor mijn ogen, mijn hele lichaam schokt. ‘En dat was een fout die je nooit meer zal maken,’ zegt ze rustig. Ik kijk op en aanschouw haar kraaienpootjes en glimlach. Een zucht ontsnapt me. ‘Kon ik het maar terugdraaien,’ zeg ik. Millie veegt mijn tranen weg met haar groene handschoentjes. ‘Dat kan niet, maar je kunt je leven beteren, niet meer drinken en dan ineens, zul je ooit denken: hé, ik ben gelukkig! Het zal je ineens overvallen.’ 

Wat komt er veel bij schrijven kijken! Persoonlijk schrijf ik altijd heel organisch, maar wanneer je gaat stilstaan bij bepaalde aspecten én technieken leert, ga je toch anders naar schrijven kijken en anders te werk. Ik ben zeer verheugd dat de cursus mij zo goed doet en dat het fijn voelt om echt ergens mee bezig te zijn.

Als laatste wil ik vertellen dat ik mij een paar dagen geleden heb ingeschreven om nog een cursus te gaan doen, tevens ook bij de Schrijversvakschool, namelijk: Toneel. Dit betekent dat ik ga leren hoe een goede toneeltekst wordt geschreven. Ik heb er heel veel zin in. Deze cursus zal plaatsvinden eind april, maar eerst Proza maar eens fatsoenlijk afronden.

Liefs,

Pim