Schrijver

Op deze pagina kun je voorbeelden lezen van mijn schrijven. Het is opgedeeld in meerdere categorieën:

• Flitsverhalen
• Boeken
• Toneelstukken, scènes & scenarios
• Persberichten
  
  

Flitsverhalen

Oneindig (2024)
Eindopdracht van cursus Proza (Schrijversvakschool Amsterdam)
Auteur: Pim Bijlsma

De microfoon een centimeter van m’n mond, mijn hele lichaam staat onder spanning terwijl ik de laatste noten van het nummer zing. Dan dimmen eindelijk die felle spotlights tot totale duisternis en een luid applaus stijgt op vanuit de zaal. Ik loop samen met mijn dansers het podium af. Onderweg val ik bijna over een van de vele draden, die ervoor zorgen dat deze hele show het spektakel is dat het moet zijn. Gelukkig weet ik mezelf staande te houden en hierdoor komen we lachend backstage aan. Vanaf nu heb ik een kleine vijf minuten waarin het publiek een compilatie van mijn intensieve carrière voorgeschoteld krijgt. Door mijn kleedsters word ik gestript van mijn lichtgroene jurk die vol zit met prachtige pailletten. Vanuit de zaal klinkt nog altijd het gejuich en het verwarmt mij tijdens deze hectiek. ‘Wat is het volgende nummer ook alweer?’ vraag ik aan Juan, de dancecaptain. ‘The Porch of Love… my love’, antwoord hij en hij reikt mij een fles water aan. Terwijl ik de koele vloeistof tot mij neem, help ik de volgende outfit aan te trekken. Deze bestaat uit een korte spijkerbroek en blauw geruite blouse. 

Dan zie ik mijn manager Ben met een ongeruste blik op ons afkomen. ‘Emily, ik moet je even spreken.’ Zijn voorhoofd glimt van de zweetdruppels en onder zijn armen zijn grote zweetvlekken zichtbaar die ik, in al die jaren, niet eerder bij hem heb gezien. Voor hij wat kan zeggen vraag ik hem: ‘Wat is er aan de hand?’ Nu hij voor me staat zie ik de paniek in zijn ogen.  Hij gebaart dat ik hem moet volgen. We zoeken een afgezonderd plekje op en zodra we alleen zijn begint hij te vertellen. ‘Je vader belde mij net met slecht nieuws.’ Een rilling loopt over m’n rug en mijn gedachten gaan gelijk alle kanten op. ‘Jouw moeder heeft een herseninfarct gehad en ligt in het ziekenhuis. Voor nu is ze gelukkig stabiel.’ De vloer onder mij lijkt te verdwijnen en mijn keel voelt droog. ‘Het spijt me dat ik je dit nieuws moet brengen.’ Hij pakt mijn schouder vast en knijpt er lichtelijk in. ‘Hoeveel tijd heb ik nog?’ hoor ik mezelf vragen. Verward kijkt hij mij aan: ‘Emily, ik wil dat je hier goed over nadenkt. Iedereen zal begrijpen als Emily Rhys nu even geen countrymuziek gaat zingen maar bij haar familie moet zijn.’ ‘Ik ga het afmaken, maar hoeveel minuten heb ik nog?’ vraag ik nogmaals. ‘Drie.’ ‘Ik moet m’n vader spreken.’ Alsof Ben het al wist haalt hij m’n telefoon tevoorschijn. ‘Ik zorg voor twee extra minuten, ik kom je zo halen’, en met die woorden ben ik alleen. 

Ik weet dat de tijd dringt, maar ik durf het bijna niet, het komende gesprek zal de situatie verwezenlijken. Na tien seconden durf ik toch bellen, want liegen tegen mezelf lost niks op. ‘Hé, snoetje, is het concert al afgelopen?’ Al sinds ik me kan herinneren noemt hij mij ‘snoetje’ en hierdoor beginnen de eerste tranen te komen. ‘Pap, hoe is het met mam?’ ‘Niet zo best, snoetje.’ ‘Ik moet nog twee nummers, maar ik weet niet of ik het nog wil… of ik het nu nog kan.’ Dan hoor ik een zachte, korte lach aan de andere kant van de lijn. ‘Natuurlijk wel. Je bent zo sterk, net zo sterk als je moeder en daarom weet ik dat jij door dit concert gaat komen en je moeder spoedig zal herstellen.’ Tranen bigellen over mijn wangen. ‘Na het concert kom ik direct naar jullie toe. Ik hou van jullie.’ ‘Ik ook van jou.’ Ik hang op en huil tot Ben ineens weer naast me staat. ‘Weet je het zeker?’ vraagt hij. Ik veeg de tranen weg en knik. We begeven ons richting het podium, waar iedereen mij vol medeleven aankijkt. De ravage op mijn gezicht zal vast boekdelen spreken. 

Juan staat in de coulisse zoals iedere show, maar wat me compleet was ontgaan en nu overvalt is het instrument dat hij in zijn handen heeft. Ik herken mijn oude gitaar, die mijn moeder mij cadeau had gedaan toen ik veertien was. Het voelt als een stomp in mijn maag dat ik hem moet bespelen tijdens het komende nummer. Weer biedt Juan mij water aan en de visagist haalt mijn uitgelopen mascara weg en poedert mijn gezicht. Ik voel de zachte haren van de kwast over mijn neus en langs mijn jukbeenderen gaan. Dan hoor ik de eerste noten van The Porch of Love. Voordat ik samen met de gitaar het podium op loop kijk ik nog even richting Ben. Hij knikt alleen maar. Voor het eerst in mijn leven geniet ik niet van het luide applaus dat mij begroet. Daarnaast verblindt het podiumlicht me bijna. Zodra ik begin te zingen ben ik meer dan verrast te horen dat mijn stem nog werkt, al heb ik wel eens beter geklonken. De gitaar bespeel ik alsof er niks aan de hand is, maar tijdens het tweede couplet vergeet ik een deel van de tekst. De rest van het nummer gaat me redelijk af en ik maak geen fouten meer. Nu alleen de toegift nog, denk ik terwijl ik het gejuich in ontvangst neem. Ik maak een buiging samen de dansers. Juan staat naast me en met een arm om mij heen lopen we af terwijl het publiek mijn naam blijft joelen. 

Zodra we uit het zicht van het publiek zijn geef ik direct de gitaar aan Juan als een kind die heeft besloten zijn speelgoed niet meer te willen. De spijkerbroek plakt inmiddels zo tegen mijn lijf en voelt als een tweede huid. Met veel opluchting helpen de twee kleedsters mij uit het klamme kledingstuk. Mijn laatste outfit is een lilaglitterjurk. Ik schraap m’n keel en drink nog wat water in de hoop dat ik straks over de laatste vocale berg kan komen. ‘Emily… Emily… Emily’, galmt door het hele gebouw. Binnen een paar seconden ben ik klaar voor het allerlaatste nummer. Ik adem even diep in en uit. Voor de laatste keer deze avond loop ik op, alleen tijdens dit nummer ben ik de enige die op het podium staat. Dan richt ik me tot het publiek: ‘Het leven zit vol mooie en helaas ook minder mooie gebeurtenissen. Bedankt dat jullie er vanavond allemaal waren. Dat jullie in mij geloven betekent de wereld voor mij.’ Ik voel de warmte van het publiek terwijl mij ze toejuichen. Het ontroert me en even ontsnapt er een traan. Dan geef ik de queue: ‘Hier is Infinite’, en daarmee start de muziek. Voordat ik begin te zingen zeg ik: ‘Dit laatste nummer wil opdragen aan alle moeders.’ Meerdere gevoelens gaan door mij heen, maar ze zijn niet allemaal melancholisch. Sterker nog, het voelt enigszins fijn om teksten te zingen zoals: I was always vigilant, but you made me peaceful ‘cause your love was infinite. Het nummer is een ode aan de oneindige liefde die je voor iemand kan voelen. Destijds had ik het geschreven voor een ex, maar in dit moment staat het voor iets veel belangrijkers. Zodra het nummer af is neem ik het grootse applaus in ontvangst. Nog even zwaai ik naar de duizenden mensen die vanavond voor mij zijn gekomen en stuur ik een kushand de zaal in. 

Ben zit in een golfkar op mij te wachten, die ons zal leiden naar een taxi en mij naar het vliegveld zal brengen. Terwijl we door het enorme gebouw rijden vertelt hij mij het volgende: ‘Ik heb nog even met je vader gebeld en de situatie is niet verandert.’ Opgelucht zucht ik diep. ‘Dat is fijn.’ Hij slaat een arm om mij heen. ‘Je hebt dat nummer nog nooit zo mooi gezongen als daarnet. We waren er allemaal van ontroerd. Wat zal je moeder trots op je zijn.’ Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Nog nooit heb ik me zo gerealiseerd dat ik zo veel ik van mijn ouders houd, ik wist niet dat een mens in staat was zo veel liefde te voelen.

Ik sluit mijn ogen terwijl de kar verder hobbelt en zie een zaal vol mensen. De microfoon een centimeter van m’n mond, mijn hele lichaam staat onder spanning terwijl ik de laatste noten van het nummer zing. Een luid applaus stijgt op vanuit de zaal en helemaal vooraan, in het publiek, zie ik twee bekende figuren. Mijn hart wordt overspoeld door liefde en de glimlach op mijn gezicht zal nog lang blijven.

Klein Advies (2024)
Opdracht van cursus Proza (Schrijversvakschool Amsterdam)
Auteur: Pim Bijlsma

De kamer vol hoofden, die veroordelend naar mij kijken, doen mij wensen dat ik hier nooit was gekomen. Ondanks dat ik wist dat ik mijn familie een keer onder ogen moest komen, voelt het eigenlijk nog erger dan ik me had voorgesteld. Mijn moeder knijpt in mijn hand en begeleid me tussen de familieleden door totdat ik bij mijn zus aankom. We hebben elkaar al heel lang niet gezien en dat komt omdat ze mij niet is komen opzoeken in de gevangenis. Haar handen over elkaar, ze verroert zich niet. ‘Geef je broer eens een knuffel!’ zegt mijn moeder tegen Anna, die nog altijd die afkeurende blik heeft. ‘Nee, sorry,’ zegt ze en daarmee draait ze zich om, haar lang blonde haar beweegt sierlijk mee, maar er is niks sierlijks in deze situatie. Wellicht heeft daarom iedereen gekozen om donkere en grauwe kleuren te dragen vandaag, omdat deze situatie zich niet verleent voor veel kleur. 

Dan prikt iemand in mijn zij en door die aanraking verlicht mijn spanning. Ik weet precies wie het is en ik draai me naar mijn lieve tante. Haar kleine lichaam staat met open armen vol liefde naast me. Ik omhels haar en ze fluistert: ‘Kom mee, lieverd.’ Ze begeleidt mij naar keuken, die gelukkig leeg is. In deze ruimte ben ik opgegroeid. De talloze keren dat we hebben gelachen, spelletjes hebben gespeeld of hebben gegeten voelen heel ver weg. Zodra we zitten begin ik te huilen. ‘Het is goed,’ zegt Millie met haar zachte stem. ‘Iedereen haat me, en terecht!’ zeg ik door de tranen heen. ‘Ik heb iemand aangereden!’ Mijn handen voor mijn ogen, mijn hele lichaam schokt. ‘En dat was een fout die je nooit meer zal maken,’ zegt ze rustig. Ik kijk op en aanschouw haar kraaienpootjes en glimlach. Een zucht ontsnapt me. ‘Kon ik het maar terugdraaien,’ zeg ik. Millie veegt mijn tranen weg met haar groene handschoentjes. ‘Dat kan niet, maar je kunt je leven beteren, niet meer drinken en dan ineens, zul je ooit denken: hé, ik ben gelukkig! Het zal je ineens overvallen.’ 

Het Glas Is Halfvol (2024)
Opdracht van cursus Proza (Schrijversvakschool Amsterdam)
Auteur: Pim Bijlsma

Nog nooit ben ik zo zenuwachtig geweest. Hij is prachtig, hij is slim, hij is eigenlijk perfect. Het feit dat hij met mij wil afspreken begrijp ik nog steeds niet. Hopelijk zal een wijntje mij kalmeren. Gelukkig komt Thom pas over drie uur, dus die ene borrel kan geen kwaad. Ik ontkurk mijn favoriete rode huiswijn en vul een wijnglas met mijn hopelijke remedie. In de slaapkamer, die nog nooit zo schoon geweest, zie ik mijn reflectie in de spiegel en het maakt me ontevreden. Uit de kast trek ik verschillende outfits en tussen het verkleden door neem ik slok na slok totdat de wijn op is. Met alleen een onderbroek aan schenk ik nog wat vloeibaar zelfvertrouwen in mijn wijnglas. Nu zie ik in de spiegel eindelijk dingen die ik waardeer: mijn brede schouders en mijn stevige, behaarde benen. “Thom zou blij met je mogen zijn, Erik!” Ik kraam er nog meer oppeppende statements uit in zwoele klanken: “Erik, wat zie jij er heerlijk uit vanavond.” Naarmate mijn glas leger wordt, wordt mijn zelfvertrouwen groter. Helaas gaat de uitspraak van alle woorden achteruit. Ik schrik van mezelf wanneer ik alweer een glas leeg heb en mijn evenwicht verlies. De klok geeft aan dat ik nog drie kwartier de tijd heb om mijzelf te fatsoeneren. Rennend naar de badkamer, hopend dat een douche mij zal ontnuchteren, laat ik m’n onderbroek achter en zullen de warme stralen het werk moeten doen. Het voelt zo fijn dat ik besluit even te gaan zitten in cabine en voor ik het weet zak ik weg.

“RING!” Het geluid doet mij ontwaken en mijn hoofd knalt tegen de douchedeur. Ik schreeuw het uit van pijn en besef het volgende: Perfecte Thom staat voor de deur.

Sabotage-zoen (2024)
Opdracht van cursus Proza (Schrijversvakschool Amsterdam)
Auteur: Pim Bijlsma

De lichten dansen door de drukke ruimte. Af en toe vang ik een glimp van zijn gezicht op, maar zijn blik lijkt me te negeren. Het doet me zeer dat hij nu mijn bestaan niet lijkt te erkennen. Wat zou ik geven om nu in zijn armen te zijn. Hij is de enige jongen waarbij ik me behaaglijk en bijzonder heb gevoeld. Ik smacht dan ook naar die allereerste kus en ik wil het met hem. De setting van het feest is perfect. Prachtige elegante slingers en robuuste muren maken een mooi decor. Toch voelt de groene jurk die ik voor hem heb gekocht nu als verspilde moeite. Nog nooit had ik een feest op zo’n magnifieke locatie en tegelijkertijd heb ik me nog nooit zo miserabel gevoeld. Al mijn vriendinnen hebben al een vriendje, of hebben al eens gezoend, behalve ik; de tragische laatbloeier. Mijn hopeloos romantische aard heeft me altijd tegengehouden, tot ik Rick leerde kennen. Ik veeg een traan weg terwijl ik de herinneringen van ons samenzijn probeer weg te drukken. Tevergeefs, de momenten in het park, waar we praatten over onze gezamenlijke liefde voor Harry Potter en hoe we de rest van ons leven voor ons zagen, reizen naar de voorgrond. We leken wel één geheel. Alsof het altijd zo was geweest. Het leek ons toen ook niet uit te maken dat het eigenlijk te koud was om buiten te zijn. Ons samenzijn gaf genoeg warmte.

Hij is in mijn vizier.  Ik zie hem dansen met zijn vrienden, gelukkig niet met een ander. Wellicht heeft hij mij nog helemaal niet gezien en overdrijf ik alles in mijn hoofd. Kan ik naar hem toegaan en hem voor mij proberen te winnen? Ik gooi mijn rode krullen naar achter en begeef mezelf richting Rick. Zijn blik kruist nog steeds de mijne niet, maar ik blijf doorgaan. Mijn groene jurk zweeft door de massa mensen, mijn blik vastberaden. Met nog een paar meter te gaan vliegen de doemscenario’s door mijn hoofd, maar ik wil hem te graag en daarmee is het alles of niks. Voor het eerst kijken zijn blauwe ogen in de mijne, zijn blik nog neutraal. “Zal ik omdraaien?”, denk ik. Een grote glimlach ontstaat op zijn gezicht. Alle negativiteit, die mijn gedachten vertroebelen, gaan in rook op. We lopen naar elkaar tot er geen ruimte meer tussen ons is. 

 

Boeken

Een Sprong In Het Vuur (2022)
Uittreksel ongepubliceerd manuscript
Auteur: Pim Bijlsma

Gedeelte uit hoofdstuk 36

Zo ver ik kan kijken zie water waarin de maan prachtig is weerspiegeld. Het is adembenemend. “Daarom dit huis,” zeg ik. “Daarom dit huis,” bevestigt Jordan. Het prachtige tafereel betovert ons en we kijken minuten lang zonder een woord te zeggen. Daarna zoeken we de warmte weer op. Als we binnenkomen smeult de openhaard alleen nog een beetje na. We lopen naar boven, douchen samen. Veel woorden wisselen we niet. Dan gaan we liggen op het matras. Met een deken over ons heen val ik in Jordan’s armen in slaap. Wanneer ik wakker word weet ik niet waar ik ben totdat ik Jordan naast me zie. Enige spijtgevoelens gaan door mij heen. Ik kruip van het matras af en trek mijn kleding aan. De kleden van gisteravond vind ik op een prop onderaan de trap. Snel trek ik mijn schoenen aan en loop ik naar buiten met een kleed om mij heen. Ook nu is de wind koud. Het uitzicht is nog altijd indrukwekkend. Alleen hoe gaan we vanaf hier verder? Is er een toekomst? Het voelt correct bij Jordan, het is vertrouwt, waarom zou ik dat afslaan? Hij houdt van me en ik van hem. Dat zou genoeg moeten zijn mits we niet hebben meegemaakt wat we hebben meegemaakt. Vandaag zal ik een beslissing moeten gaan maken en eerlijk gezegd heb ik geen idee wat ik moet doen. Mijn gedachten geven uiteenlopende argumenten.

Toneelstukken, Scènes & Scenarios

De Laatste Mens (2024) 
Uittreksel Eindopdracht van cursus Toneel (Schrijversvakschool Amsterdam)
Auteur: Pim Bijlsma

Patrick
En ik maar denken dat ik een man ben.

Brian
Ze hebben al genoeg aan hun hoofd.

Patrick
Jezelf zijn is te veel?

Brian
Waar bemoei jij je mee?

Patrick
Ik verbaas me nogal over wat ik hoor.

Brian
Ik heb hier geen zin.

Patrick
Je bent dus nog niet uit de kast voor je ouders?

Brian
Dat gaat je niks aan.

Patrick
Best wel. Dat is cruciale informatie.

Brian
Want?

Patrick
Ik date niet met mensen die hun leven niet op orde hebben.

Brian
Je was anders flink aan het aandringen om mij hier te houden.

Patrick
Dat had ik niet gedaan als ik had geweten dat je één groot lopend geheim bent. Ik heb daar helemaal geen zin én tijd voor.

Brian
Dan zul je blij zijn, want zodra het kan, ben ik hier weg.

Stilte.

Patrick
Waarom ben je hier?

Brian
Omdat ik nu niet buiten mag zijn.

Patrick
Grappig. Waarom ben je hierheen gekomen vanavond?

Brian
Dat weet ik nu ook niet meer.

Patrick
Dit wordt een hele lange tijd als je niet eens een normaal gesprek kan voeren.

Brian
Ik heb geen zin om nu met je te praten.

Patrick
Wat ga je dan doen? Hier zitten en mij negeren tot je weer naar buiten mag, als we dat überhaupt ooit mogen?

Brian
Dat is het plan.

Patrick
Neem ik geen genoegen mee. 

Brian
Je hebt niks te willen. Wij zijn niks.

Patrick
Je bent in mijn huis, het minste dat je kunt doen is normaal.

Brian
Nieuwsgierigheid… oké?

Patrick
Nieuwsgierigheid naar wat? 

Brian
Wat wil je nou eigenlijk?

Patrick
Kun je specifieker zijn? Was je nieuwsgierig naar een mannenlichaam? Of de intimiteit anders is met een man? Of een man anders voelt dan een vrouw? 

Brian
Ja, weet ik veel! 

Patrick
Je weet het wel, waarom zeg je het niet gewoon? 

Brian
Omdat ik dat niet wil. 

Wachtwoord Van Vrijheid (2022)
Uitreksel script van toneelstuk voor Toneelgroep Drommedaris
Link naar website: www.tgdrom.nl/wachtwoord-van-vrijheid
Auteur: Pim Bijlsma

AAGJE
Ik droomde ervan naar de grote stad te gaan. Om die pracht eens te zien. Mijn nichtje woont hier ook ergens. Ik ga later vandaag nog naar haar toe. Ik heb mijn moeder moeten smeken voor weken. Uiteindelijk mocht ik dan toch de bus pakken. Nu ben ik hier, maar ik, ik lijk mezelf niet meer. Ik zie er net zo uit als ieder ander. Deze kleding moet uit. Waar is mijn oude kleding? Of stel ik mij aan? Dit is wel mijn kans. Dit is mijn kans om te laten zien wat ik in huis heb. Maakt het dan uit wat voor kleren ik aanheb? Want zodra het podiumlicht mij verblind ben ik thuis. Dan begint de muziek, ik verdrink in de melodie en die vloeit over in mijn zang. Wat een prachtig en bevrijdend gevoel. Alle zorgen lijken dan heel ver weg. Het komt wel goed.

JURYLID 1
Die meid kan wel wat worden hoor. Ze heeft alles in huis om een ster te zijn. Heel fijn om naar te kijken. Zullen we zorgen dat ze ver komt?

JURYLID 3
Ik wil eerst zien of haar stem veelzijdig is en of ze aanspreekt bij het grote publiek.

JURYLID 1
Daar heb ik wel voor gezorgd.

JURYLID 3
Wat bedoel je?

JURYLID 1
Productie heeft haar een hoognodige metamorfose gegeven. Ze zag er niet uit.

JURYLID 3
Ik ben benieuwd.

- - - - - - - - - - - - - - - 

PRODUCENT
Dit is zijn werk. Hij werkt al decennia lang met “talenten” zoals jij en dit is gewoon zijn manier om een veilig klimaat te scheppen.

AAGJE
Het voelde verkeerd!

PRODUCENT
Zoek er niet te veel achter. Want er zit niks achter. We zijn klaar hier.

AAGJE
Ja.

PRODUCENT
Je bent door naar de volgende ronde. Gefeliciteerd. Focus je daar maar op. Daar gaat het tenminste om.

Iedereen af behalve Aagje.

PRODUCENT vanuit de coulisse
Aah eindelijk! Willem is er!

Aagje gaat in het midden staan. Al het licht gaat aan.

AAGJE

Was dit de pracht die ik dacht te gaan vinden? Ze vonden het geweldig, ik ben door, maar ben ik door voor de juiste reden? Is het mijn stem die door is of iets anders? Mocht ik dit pad vervolgen dan moet ik me erbij neerleggen dat mijn talent ondergeschikt is. Daarbij zullen mijn gevoelens niet worden erkent. Kan ik dat opgeven voor roem? Ga ik mezelf verloochenen of pak ik juist de kans die diverse deuren kan openen? Want het begin van een ultiem bestaan is wellicht hier op dit podium. De weg naar een volle zaal, gevuld met mensen, die allemaal zijn gekomen om Aagje Pietersz te bewonderen. Als ik nu stop is die droom zo ver weg dat ik hem misschien nooit meer waar maak. Wat ik ook kies, mijn keuze heeft een gevolg. Een mix van goed en slecht. Warm en koud. Licht en donker.

Het Bankje (2024)
Opdracht van cursus Toneel (Schrijversvakschool Amsterdam)
Auteur: Pim Bijlsma

In het midden van het toneel staat bankje waar een vrouw op zit. Geluiden die in een park en plantsoen thuishoren spelen zachtjes op de achtergrond. De vrouw kijkt af en toe om zich heen. Een man komt op en zodra de vrouw hem ziet staat ze op.

MARTE Kom eens hier!

De twee knuffelen kort. Beide gaan zitten, maar ze zeggen even niks.

MARTE Was het makkelijk te vinden?

DION        Ja. Ik ben wel eens vaker in dit park geweest.

MARTE    Het is prachtig hier. Ik kom hier de laatste tijd bijna elke dag.

DION        Het is goed om te horen dat je het huis uitkomt.

MARTE    Ik ben blij je te zien.

DION        Ik twijfelde of ik wel zou komen. 

MARTE    Dat begrijp ik. Pauze. Hopelijk kunnen we elkaar weer leren kennen, als je daarvoor open staat.

DION        Daar heb ik nu geen antwoord op.

MARTE    Dat is oké. Gaat alles goed met je? 

DION        Het gaat beter dan toen ik nog bij jou woonde.

MARTE    Woon je in de buurt?

DION        Ik woon vlakbij Javaplein in een kleine studio. Meer dan genoeg voor mezelf.

MARTE    Dat is fijn om te horen. 

DION        Waarom ben ik hier?

MARTE    Ik moest je zien.

Ze kijken elkaar aan.

DION        Ik kan dit niet (staat op).

MARTE    Blijf alsjeblieft. Laat me het goedmaken.

Dion gaat weer zitten.

DION        Hoe?

MARTE    Het spijt me dat ik niet de moeder ben geweest die ik had moeten zijn.

DION        Dat is iets.

MARTE    Het spijt me echt. Ik hoop dat je dat gelooft.

DION        Natuurlijk geloof ik het, maar een excuus verandert het verleden niet.

MARTE    Dat klopt. Als ik in staat zou zijn ons verleden terug te nemen had ik dat gedaan. 

DION        Ik weet niet of verdrietig, teleurgesteld of boos ben. Waarschijnlijk een mix van alle drie en het vervelende is, dat bij jou in de buurt zijn, mij terugneemt naar die situatie. Dus ik weet niet of ik het aankan om jou weer in mijn leven toe te laten.

MARTE    Je bent mijn enige zoon.

DION        Mijn leven is nu eindelijk stabiel. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik weer een beetje kan ademen en het mooie kan zien wat de wereld te bieden heeft. En ik denk dat dit nu niet helpt.

MARTE    Ik laat je niet meer gaan. 

DION        Waar was deze liefde toen die smeerlap mij bijna elke dag sloeg nadat hij had lopen zuipen in de kroeg. Waar was je toen? Toen je hoorde hoe die riem mijn huid beurs maakte en ik het uitschreeuwde van de pijn. 

Marte begraaft haar gezicht in haar armen. Haar lichaam schokt.

MARTE    Hij sloeg mij ook.

DION        Dat weet ik. Nadat hij klaar was met mij was jij aan de beurt. 

MARTE    Ik was doodsbang. Jij natuurlijk ook. Pauze. Iedere dag heb ik op het punt gestaan weg te gaan bij hem, maar ik kende niemand waar ik ons heen kon brengen. Het laatste dat ik wilde was dat we op straat zouden eindigen. Ook daar waren we niet veilig geweest. 

Stilte.

DION        Toen ik werd weggehaald ben ik jarenlang van het ene gezin naar de ander gegaan, elke dag biddend dat jíj́ me zou komen redden, maar je kwam niet. Waarom kwam je mij niet halen, mam?

MARTE    Ik mocht het huis niet uit van Robert. Maar elke dag was een kwelling zonder jou. Toch wist ik zeker dat je overal beter af zou zijn dan in ons huis. Als ik het allemaal opnieuw had mogen doen was ik weggegaan na de eerste keer. We hebben alleen de toekomst, als je mij toelaat.

Stilte. Dion keert zich van Marte af.  

DION        Ik ga nu.

MARTE    Blijf alsjeblieft.

Dion staat op en kijkt de zaal in.

DION        Het weer is mooi. Hopelijk blijft het zo. Dan kunnen we volgende week zondag hier weer zitten.

Spijt (2024)
Opdracht van cursus Toneel (Schrijversvakschool Amsterdam)
Auteur: Pim Bijlsma

Mark en Soy lopen op.

MARK    Nou, vertel maar.

Soy zegt niks. Staat stil en kijkt voor zich uit.

MARK    Ik heb hier helemaal geen zin in. In de auto zei je ook al niks, dacht dat je nu wel zou zijn afgekoeld.

SOY        Mijn vuurtje brandt nog lekker.

MARK    Ik had zeker niet met Ferry mogen praten?

Soy lacht, maar antwoord niet.

MARK    Zal ik alvast maar een deken pakken zodat ik de bank kan gaan slapen?

SOY        Ik begrijp gewoon niet dat je van alle mensen die er op het feest waren met hem moest praten. 

MARK    Ik kwam hem tegen.

SOY        Je had hem ook alleen even kunnen groeten en dan de rest van de avond met anderen kunnen praten. Mensen die mijn hart niet hebben gebroken.

MARK    Dat was jaren geleden. Ik mag toch hopen dat je daar inmiddels overheen bent.

SOY        Dat ik er overheen ben wil niet zeggen dat ik het fijn vind om te zien hoe gezellig jullie het samen hadden. Daarbij weet je hoe kapot ik ervan ben geweest. Ferry is, zoals je weet, de reden dat ik jou in het begin van onze relatie ook niet vertrouwde.

MARK    Het was gewoon gezellig. Daarbij had ik nog nooit echt met hem gesproken. We hebben natuurlijk wel iets gemeen samen, jij.

SOY (sarcastisch)    Wat een fijn gegeven. 

MARK    Je mag zo met al mijn exen praten, geen probleem.

SOY        Je hebt maar twee exen waarvan de één een vrouw is, waarmee je nog steeds bevriend bent. De ander heb jij uitgemaakt. Oftewel, je hebt geen idee hoe ik me voel en kunt je, zoals gewoonlijk, weer eens niet in mijn schoenen verplaatsen.

MARK    En zoals gewoonlijk, werk ik mezelf in de nesten, door gewoon een leuke tijd te hebben.

SOY        Toen je Ferry zag dacht je dus: ‘Gezellig, laat ik eens een gezellig gesprek aanknopen?’ In plaats van: ‘Bij deze man moet ik uit de buurt blijven want hij heeft mijn geliefde emotioneel beschadigd.’

MARK    We stonden alleen maar te praten. Wat is het probleem daarmee?

SOY        Het leek wel of jullie beste vrienden waren op een gegeven moment. Arm in arm, lachen, bier drinken.

MARK    Het was gewoon gezellig. En daarbij sprak hij mij aan.

SOY        Dat maakt het niet beter. Je kunt zo iemand ook afpoeieren.

MARK    Hij vroeg of ik nu met jou ben en toen zei ik dat we inderdaad erg gelukkig zijn samen, ondanks dat ik dat nu een beetje in twijfel trek.

SOY        Zitten we toch nog op één lijn.

MARK    Daarna kwamen de koetjes en de kalfjes, mijn werk, zijn werk. Na het eerste biertje begon hij over jou. 

SOY        En daar was ik dus bang voor!

MARK    Het schaadt onze relatie niet als ik met jouw ex praat, daar wordt onze relatie niet minder van. Van dit soort gesprekken wordt onze relatie minder.

SOY        Nee, onze relatie wordt minder wanneer ik teruggebracht word naar een moment in mijn leven waarin ik niemand vertrouwde en depressief was. En jij hebt niet door dat jij dat te weeg brengt. Pauze. Waarom stond je zo lang met hem te praten? Wat hebben jullie nog meer besproken?

MARK    Misschien dat er iets in mij ook wel nieuwsgierig was naar zijn kant van het verhaal.

SOY        En wat ben je te weten gekomen? Dat ik een monster was toen we samen waren? Dat ik hem nooit seks gaf? Dat het alleen sporadisch gezellig was om met mij te zijn? Dat ik hem sloeg op een niet-kinky manier en dat hij onder de blauwe plekken zat? Dat ik nooit om zijn gevoelens dacht, maar alleen maar aan mezelf? Dat hij helemaal ten einde raad was en dat ik hem toen heb gedreven naar die andere persoon waar hij meerdere keren mee is vreemdgegaan?

MARK    Hij zei dat hij er enorm veel spijt van heeft.

Stilte.

SOY        Zei hij dat echt?

Mark knikt.

SOY        Het spijt me. Niet naar hem.

MARK    Kom eens hier. Gebaart naar Soy voor een knuffel. Terwijl ze elkaar vast hebben: Sorry dat je het door mijn toedoen weer moest herbeleven. Dat was natuurlijk niet mijn doel. Ik weet eerlijk gezegd niet eens wat mijn doel was. Ik denk dat de nieuwsgierigheid de overhand nam.

SOY        Gelukkig had hij spijt.

MARK    Gelukkig hoef ik niet op de bank te slapen.

Soy maakt zich los.

SOY        Dat weet ik zo net nog niet. Pauze. Steekt zijn hand uit. Kom.

Tis Je Girl Pim (2020)
YouTube webserie (4 afleveringen)

Script aflevering 1, Auteur: Pim Bijlsma

Link naar afleveringen: klik hier!

Pim ligt te slapen op haar bureau, kwijl druppelt uit haar mond. De telefoon gaat en ze schrikt wakker een random a4tje plakt aan haar gezicht. Ze veegt haar kwijl weg.

BELLER    Hallo, is dit 112? (met paniek in de stem)

Pim denkt rustig na terwijl ze het a4tje van haar gezicht verwijderd en tot een prop maakt.

BELLER Is daar iemand, ALSJEBLIEFT?

Pim laat een boer.

TIS JE GIRL PIM    Tis-je-girl-Pim, aka 112, waar kan ik je mee helpen (slaapdronken)

BELLER     Ik denk dat m’n arm is gebroken! Het doet heel erg pijn.

Pim rijkt onder het bureau en pakt een pizzadoos. Er liggen nog een paar stukken pizza in. Ze pakt een stuk en neemt een hap.

TIS JE GIRL PIM    Waar in je lichaam doet het pijn? (niet verstaanbaar)

BELLER    Wat zegt u? (verbaasd en paniek)

Pim rolt met haar ogen. En gooit het stukje pizza in de doos.

TIS JE GIRL PIM    Waar. in. je. lichaam. doet. het. pijn.?

BELLER     M’N ARM! (vragend en geërgerd)

TIS JE GIRL PIM    Oeh, hoe is dat zo gekomen (geïnteresseerd en wakker)

BELLER    Ik was de ramen aan het lappen van de eerste verdieping en ben van de ladder afgevallen.

TIS JE GIRL PIM    Uhuh uhuh, wist je (ik mag ‘je’ zeggen toch?) dat van alle ongevallen valpartijen het dodelijkst zijn?

BELLER    Wat? (huilend)

TIS JE GIRL PIM    Ja, sterker nog in 1996 overleden nog 1605 mensen door een val. In 2014 is dat aantal bijna verdubbeld. En de toename van het aantal dodelijke valpartijen komt voornamelijk door de vergrijzing. De voorspelling (berekend in 2012) is dat er in 2030 tussen de 5000 en 7500 doden vallen door valpartijen omdat er nog steeds ouderen bijkomen. Vergeleken met het aantal verkeersdoden sterven er vier keer zoveel mensen na een valpartij.

BELLER    Ik word heel licht in m’n hoofd

TIS JE GIRL PIM    Misschien heeft u te weinig gedronken of gegeten, had ik laatst ook. Toen heb ik maar gelijk een tompouce naar binnen gedouwd.

BELLER    Is dit een grap? Ben ik geen goed mens geweest en is dit de dag des oordeels?

TIS JE GIRL PIM    Nee joh, het is dinsdag! (verbaasd maar blij om te helpen)

BELLER    I-I-Ik heb hulp nodig!

TIS JE GIRL PIM    Zeg dat dan meteen! Waar gaat het ook alweer om?

BELLER    Mijn arm is gebroken en het bloed ook!

TIS JE GIRL PIM    En nu wilt u…?

BELLER    Hulp, ik wil hulp!

TIS JE GIRL PIM    Perfect, u heeft naar het juiste nummer gebeld. Heeft u brandweer, politie of ambulance nodig?

BELLER    Wat denk je zelf?

TIS JE GIRL PIM    Het is niet mijn taak om na te denken voor u.

BELLER    Ik heb een ambulance nodig!

TIS JE GIRL PIM    Oke, laat mij even contact zoeken met de dichtstbijzijnde ambulance, blijf vooral aan de lijn.

Pim neemt nog een stukje pizza en zoekt het een en ander op de computer. Met een grijns drukt ze op een paar toetsen.

TIS JE GIRL PIM    Bedankt voor het wachten. Ging eerst niet helemaal lekker, want ik was vergeten wat je nodig had, maar ik vond het ook weer vervelend om het opnieuw te vragen, dus toen ging in pizza eten, want dat door pizza word ik echt helder zeg maar en toen wist ik het weer en- (ONDERBROKEN)

BELLER     Hoe werk jij hier nog? (woedend) Ik ga je aangeven!

Paniek in de ogen van Pim

TIS JE GIRL PIM    Oh de verbinding wordt erg slecht ineens zeg. Kgg. kgg. Ambulance is er. Kgg. over 10 minuten. kgg. (paniek en haast)

Hangt op. Zucht een keer, doet de headset af en kijkt in de camera.

TIS JE GIRL PIM    Er is niks zo dankbaar als mensen in nood te helpen. (in de camera)

Knipoog in de camera. Camera zoemt uit terwijl Pim weer pizza gaat eten. Fade out.

Persberichten

Wachtwoord Van Vrijheid (2022)
PR tekst van toneelstuk voor Toneelgroep Drommedaris
Link naar website: www.tgdrom.nl/wachtwoord-van-vrijheid
Auteur: Pim Bijlsma

Wat betekent vrijheid voor jou of een ander? Wanneer ben je echt vrij?  

In 1572 is er een nieuw begin ‘de geboorte van Nederland’. Van beeldenstorm tot burgeroorlog, het is een heftige tijd waarin vrijheid gecompliceerd is. Willem van Oranje strandt ook nog eens in Enkhuizen en hoe beïnvloedt dat de burgers en hun vrijheden?  

In de hedendaagse wereld kent iedereen situaties die onze vrijheden nu en dan veranderen en hierom vindt TGD dit het perfecte onderwerp voor een gevarieerde voorstelling zoals geen ander. Bereidt u voor op een avond waarin u valt in het verleden, koninklijk mag lachen en waar de realiteit soms erg dichtbij komt.  

Het toneelstuk Enkhuizen in Drie Taferelen: Wachtwoord van Vrijheid zal uit drie verschillende gedeelten bestaan, die u mag komen ontdekken wanneer u het juiste ‘wachtwoord’ aan de poort zegt. Geen zorgen, het wachtwoord is vaak dichterbij dan u denkt. 

Er Was Eens Een Sprookje (2023)
PR tekst voor toneelstuk van Toneelgroep Drommedaris
Link naar website: www.tgdrom.nl/er-was-eens-een-sprookje
Auteur: Pim Bijlsma

Er was eens een fee die maar al te graag een verhaal wilde vertellen over…Wat was het ook alweer? Volgens mij was het iets met een wolf en… nog een paar anderen die de fee nu even is vergeten.

Alle sprookjesverhalen zijn net even anders in ‘Er Was Eens Een Sprookje’. De gekste, grappigste en bijzonderste figuren zullen voorbij komen in deze familievoorstelling waar dus iedereen welkom is! Zo staat de Prins voor een enorm dilemma, zijn Assepoester en Roodkapje op zoek naar zichzelf en de ware liefde, maar lijkt alles in de soep te lopen wanneer de boze stiefmoeder en stiefzussen ineens verschijnen. In deze voorstelling krijgen vooroordelen de wind van voren, is er veel herkenbaarheid en worden belangrijke thema’s aangesneden: zoals angsten overwinnen en je eigen weg in durven te slaan. Het is gebaseerd op het bekende stuk ‘Lang en Gelukkig’. Beleef het magische verhaal in deze buitengewone voorstelling van TGD!