De Band Tussen Een Ouder & Kind

 Vanuit de bus op weg naar het platteland van Sverige (Zweden) schrijf ik deze update. In de cursus Toneelteksten behandelen en lezen we verschillende toneelteksten en analyseren we deze. Dit is super hulpvol. Tevens heb ik deze week geleerd hoe de opbouw van een toneeltekst in elkaar zit, maar ook wat echt belangrijk is, en wat je mag laten varen. Ik kreeg vrij goede feedback op de scène die ik heb geschreven, dus ik ben benieuwd wat jullie vinden van deze emotioneel-beladen scène.

In het midden van het toneel staat bankje waar een vrouw op zit. Geluiden die in een park en plantsoen thuishoren spelen zachtjes op de achtergrond. De vrouw kijkt af en toe om zich heen. Een man komt op en zodra de vrouw hem ziet staat ze op.

MARTE Kom eens hier!

De twee knuffelen kort. Beide gaan zitten, maar ze zeggen even niks.

MARTE Was het makkelijk te vinden?

DION Ja. Ik ben wel eens vaker in dit park geweest.

MARTE Het is prachtig hier. Ik kom hier de laatste tijd bijna elke dag.

DION Het is goed om te horen dat je het huis uitkomt.

MARTE Ik ben blij je te zien.

DION Ik twijfelde of ik wel zou komen. 

MARTE Dat begrijp ik. Pauze. Hopelijk kunnen we elkaar weer leren kennen, als je daarvoor open staat.

DION Daar heb ik nu geen antwoord op.

MARTE Dat is oké. Gaat alles goed met je? 

DION Het gaat beter dan toen ik nog bij jou woonde.

MARTE Woon je in de buurt?

DION Ik woon vlakbij Javaplein in een kleine studio. Meer dan genoeg voor mezelf.

MARTE Dat is fijn om te horen. 

DION Waarom ben ik hier?

MARTE Ik moest je zien.

Ze kijken elkaar aan.

DION Ik kan dit niet (staat op).

MARTE Blijf alsjeblieft. Laat me het goedmaken.

Dion gaat weer zitten.

DION Hoe?

MARTE Het spijt me dat ik niet de moeder ben geweest die ik had moeten zijn.

DION Dat is iets.

MARTE Het spijt me echt. Ik hoop dat je dat gelooft.

DION Natuurlijk geloof ik het, maar een excuus verandert het verleden niet.

MARTE Dat klopt. Als ik in staat zou zijn ons verleden terug te nemen had ik dat gedaan. 

DION Ik weet niet of verdrietig, teleurgesteld of boos ben. Waarschijnlijk een mix van alle drie en het vervelende is, dat bij jou in de buurt zijn, mij terugneemt naar die situatie. Dus ik weet niet of ik het aankan om jou weer in mijn leven toe te laten.

MARTE Je bent mijn enige zoon.

DION Mijn leven is nu eindelijk stabiel. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik weer een beetje kan ademen en het mooie kan zien wat de wereld te bieden heeft. En ik denk dat dit nu niet helpt.

MARTE Ik laat je niet meer gaan. 

DION Waar was deze liefde toen die smeerlap mij bijna elke dag sloeg nadat hij had lopen zuipen in de kroeg. Waar was je toen? Toen je hoorde hoe die riem mijn huid beurs maakte en ik het uitschreeuwde van de pijn. 

Marte begraaft haar gezicht in haar armen. Haar lichaam schokt.

MARTE Hij sloeg mij ook.

DION Dat weet ik. Nadat hij klaar was met mij was jij aan de beurt. 

MARTE Ik was doodsbang. Jij natuurlijk ook. Pauze. Iedere dag heb ik op het punt gestaan weg te gaan bij hem, maar ik kende niemand waar ik ons heen kon brengen. Het laatste dat ik wilde was dat we op straat zouden eindigen. Ook daar waren we niet veilig geweest. 

Stilte.

DION Toen ik werd weggehaald ben ik jarenlang van het ene gezin naar de ander gegaan, elke dag biddend dat jíj́ me zou komen redden, maar je kwam niet. Waarom kwam je mij niet halen, mam?

MARTE Ik mocht het huis niet uit van Robert. Maar elke dag was een kwelling zonder jou. Toch wist ik zeker dat je overal beter af zou zijn dan in ons huis. Als ik het allemaal opnieuw had mogen doen was ik weggegaan na de eerste keer. We hebben alleen de toekomst, als je mij toelaat.

Dion keert zich van Marte af.  

Stilte.

DION Ik ga nu.

MARTE Blijf alsjeblieft.

Dion staat op en kijkt de zaal in.

DION Het weer is mooi. Hopelijk blijft het zo. Dan kunnen we volgende week zondag hier weer zitten.

Ik zou het gaaf vinden om mijn eigen geschreven scènes tot leven te zien komen op een podium. Wie weet ooit. Tijdens deze cursus werken we toe naar een 'één akte'. Dat betekent dat er aan het eind van de cursus een op zichzelf staand toneelstuk van ongeveer 45 minuten moet staan. Geen idee waar dat over zal gaan, maar zodra ik dat weet, laat ik het hier natuurlijk weten.

Liefs, Pim