De Start Die Net Iets Anders Ging Dan Verwacht

De afgelopen twee weken waren een mengeling van veel werken, de serie Gooische Vrouwen, daten en uitkijken naar de cursus die ik zou gaan volgen. Het is een interessante start geweest van een nieuw jaar, maar 2024 valt me tot nu toe alles behalve tegen.

Gelukkig deze keer, volledig op mijn manier, zit ik na vier jaren weer in de schoolbanken. Niemand dwingt mij, ikzelf ook niet. Het verschil is dan ook dat ik dit echt wil. De cursus Proza (kort verhaal) is van start gegaan! Alleen dat ging net iets anders dan ik had verwacht.

Zodra ik aanbel bij het fraaie grachtenpand gaat de deur open en loop ik tegen een dame aan, die zit aan een tafel met wat papieren. Ik meld mij aan maar direct wordt duidelijk dat mijn docente ziek is en dat de mail die ik heb gekregen bij mijn 'ongewenste mail' zat, en dus heb ik deze niet gezien. Dit maakt dat ik eigenlijk weer naar huis kan, maar gelukkig mag ik bij een andere groep meedoen.

De les van Arnold was spannend. Ik heb veel op podia gestaan en ben heel sociaal, maar mezelf voorstellen of iets voorlezen uit eigen pen maakt mij heel nerveus. Toch voelde het goed om iets te doen wat uit je comfortzone lag. 

We kregen de opdracht om een verhaal te schrijven in de hij/zij vertelvorm en dat zou moeten gaan over een personage die ver van je af lag. De rest was aan mij.

Dit is wat ik heb geschreven in de les:

De kamer vol kleding doet haar walgen. Het is stil in de loods. De enige geluiden die ze waarneemt zijn die van de straat. Ze is de enige ziel die aanwezig is. Alles zit haar tegen, maar dit gevoel kan ze zichzelf helemaal niet permitteren. Er wordt op haar gerekend. Daarbij koos ze zelf voor dit leven maar op dit moment vraagt ze zich af waarom. Jaar na jaar is het hetzelfde riedeltje en toch stopt ze niet. Ze leeft hiervoor, maar ze haat het ook… totdat ze vindt wat ze zoekt. Ze doet de deur eindelijk achter haar dicht. Nu is het pas echt stil... muisstil. Ze gooit haar tas en jas op de bank en begint te lopen. Haar hakken zijn het enige geluid. Als ze het zich goed herinnert zouden de nieuwe stukken achteraan moeten hangen en dus baant ze zich een weg door de gewaden. Af en toe raakt ze een kledingstuk aan en iedere aanraking verwarmt haar. Naarmate ze dichterbij haar doel komt wordt haar humeur steeds beter en haar zin steeds groter. Na een aantal bochten ziet ze al stoffen die ze niet herkent en haar ogen twinkelen. Dit is waarom ze bestaat en dit is waarom alleen zij dit kan. Vier kledingrekken staan om haar heen. Ze zijn gevuld met de meest rijke kleuren en bijzonderste stukken ter wereld. Geen enkel doorsnee persoon heeft deze kleding nog mogen aanschouwen, maar zij wel. Op dit moment vraagt ze zich dan ook af waarom ze net zo boos was. Direct valt haar blik op een stuk en ze pakt deze van het rek. Ze neemt de jurk mee naar de spiegel die in het midden van de kamer staat. Vol glorie kijkt ze in de spiegel en weet ze eigenlijk al dat dit is waarvoor ze is gekomen.

De feedback was leerzaam. Ik heb technieken geleerd over hoe je een verhaal kan starten. Namelijk vanuit een personage of vanuit een plot (een gebeurtenis bijvoorbeeld). Daarnaast heb ik geleerd hoe je beschrijft vanuit de ogen van het personage en hoe je er heel dichtbij kan komen, of juist verderaf kan blijven van een personage.

Al met al een heerlijke (extra) les en begin. Ik kijk nu al uit naar volgende week!